Χώρος:
σχολική τάξη και το περιβάλλον του χωριού και της εξοχής
Χρόνος:
αναδρομική αφήγηση που ξεκινά από το παρελθόν για να φτάσει στο παρόν γραμμικά
Θέμα: Το ενδιαφέρον και
η αγάπη
που καλλιεργεί
ένας καθηγητής
στους μαθητές
μιας τάξης
σχολείου της
επαρχίας για
το λαϊκό
πολιτισμό και
τη λαϊκή
λογοτεχνική παράδοση.
Βασική Ιδέα: Η σημασία του
σχολικού περιβάλλοντος
στην ανάδειξη
της αξίας
του λαϊκού
πολιτισμού.
Ενότητες Πλαγιότιτλοι
(ενδεικτικά)
1η ενότητα:
«Πρόπερσι που
φοιτούσα… να
τα διορθώσετε».
Ο ρόλος
του νέου
φιλολόγου στην
προβολή της
αξίας του
λαϊκού πολιτισμού
2η ενότητα
«Πάντως, η
δική μου
η θέση…
όταν το
ξαναπήρε». Το
πάθημα των
δύο ξένων
μαθητών.
Αφήγηση / Αφηγητής
- α’ πρόσωπο. - Ο αφηγητής συμμετέχει ως
ήρωας στην
ιστορία. -
Εστιάζει τα
γεγονότα μέσα
από την
προοπτική του
παρελθόντος.
- Απευθύνεται
νοερά σε
β’ πρόσωπο
στον παλιό
του καθηγητή
και μιλάει
με την
προοπτική του
παρόντος.
- Στοχαστική
διάθεση, μοιάζει
να απευθύνεται
σε έναν
υποθετικό συνομιλητή.
Περιγραφή συναισθημάτων.
- Αναδρομική
αφήγηση.
Αφηγηματικοί τρόποι: Αφήγηση,
περιγραφές, σχόλια
του αφηγητή,
διάλογοι.
Γλώσσα: Απλή, καθαρή δημοτική
με λέξεις
της καθημερινότητας
πλησιάζει στην προφορική ομιλία.
Ύφος:
Απλό,
με στοιχεία προφορικότητας
Εκφραστικά μέσα: Παρομοιώσεις,
Μεταφορές, Επαναλήψεις,
Ασύνδετα Σχήματα.
Ιδέες –
συναισθήματα:
- Προβάλλεται
ο σημαντικός
ρόλος του
εκπαιδευτικού στην
ανάδειξη του
λαϊκού πολιτισμού
και κάθε
αξίας που
συντελεί στην
κοινωνικοποίηση των
παιδιών και
στην αισθητική
τους καλλιέργεια.
- Ο αστικός τρόπος
ζωής, η
στροφή από
τη συλλογική
ζωή στην
προβολή του
ατομικού συμφέροντος
και η
εισβολή ξένων
προτύπων ζωής
οδήγησαν στην
περιφρόνηση του
λαϊκού πολιτισμού
και στην
ισοπέδωση ιδεών
και αξιών.
Τα
δύο μοντέλα διδασκαλίας των μαθημάτων
Στο
κείμενο παρουσιάζονται δύο μοντέλα διδασκαλίας:
Το
πρώτο έχει να κάνει με την εφαρμογή των αρχών του «σχολείου εργασίας», ενός
σχολείου που δεν είναι απομονωμένο από τη ζωή και την κοινωνία, που δεν
περιορίζει την απόκτηση γνώσεων στους τοίχους του σχολικού περιβάλλοντος, αλλά
ενθαρρύνει τους μαθητές σε δραστηριότητες που ξεφεύγουν από τα όρια του τυπικού
αναλυτικού προγράμματος και τους καλλιεργεί δημιουργικά ενδιαφέροντα, ώστε να
εφαρμόζουν στην πράξη τη θεωρητική γνώση.
—
Στο σχολείο αυτό, πέρα από τον τρόπο απόκτησης των γνώσεων και ως προς τη σχέση
μαθητή-δασκάλου, οι μαθητές δε φοβούνται το δάσκαλο, τον βλέπουν ως συνεργάτη
και σύμβουλο και εκδηλώνονται μπροστά του με αυθορμητισμό και ειλικρίνεια, ενώ
ο δάσκαλος συμπεριφέρεται στους μαθητές με οικειότητα και κατανόηση, δεν είναι
απόμακρος και αυστηρός, δεν παρουσιάζεται ως αυθεντία, αλλά σέβεται την
προσωπικότητα του μαθητή και παράλληλα δημιουργεί ευχάριστη ατμόσφαιρα,
χρησιμοποιώντας το διάλογο αντί για την αυταρχική επιβολή των απόψεων του.
Το
δεύτερο μοντέλο δίνεται συνοπτικά με τη φράση: Αλλά ήξεραν πολύ καλά από
κατάλογο, άγριες ή φαρμακερές φωνές και τρεμούλες. Το σχολείο αυτό έχει
δασκάλους σκυθρωπούς και αυστηρούς, με συμπεριφορά αντιπαιδαγωγική, δηλαδή
σκληρή, προσβλητική και αυταρχική. Ο δάσκαλος καταπιέζει τους μαθητές και
επιβάλλεται με την απειλή του βαθμού και την άσκηση βίας (ξυλοδαρμός)
προβάλλοντας τον εαυτό του ως αυθεντία. Οι μαθητές από την πλευρά τους τον
τρέμουν από το φόβο τους και αισθάνονται ασφυχτικά και αποπνιχτικά, σαν
φυλακισμένοι, ενώ η μόνη δραστηριότητα που τους επιβάλλεται είναι η στείρα
απομνημόνευση ξερών και άψυχων γνώσεων μέσα στο απομονωμένο από τη ζωή και την
κοινωνία περιβάλλον του σχολείου.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου