Τετάρτη 11 Ιανουαρίου 2012

Απρόσωπη σύνταξη


Η απρόσωπη σύνταξη

Στα νέα Ελληνικά χρησιμοποιούμε καθημερινά απρόσωπα ρήματα κι εκφράσεις πχ. Πρέπει, αξίζει, μπορεί επιτρέπεται, απαγορεύεται, βρέχει, είναι κρίμα κ.ά. Έχουν υποκείμενο ως α) πρόταση β) αφηρημένο ουσιαστικό ή γ)εννοείται
Στα αρχαία Ελληνικά
Απρόσωπα ονομάζονται τα ρήματα που χρησιμοποιούνται στο γ' ενικό πρόσωπο και δε δέχονται ως υποκείμενο πρόσωπο ή πράγμα.

χρή (= πρέπει),
δε (= πρέπει, είναι ανάγκη, αρμόζει)
μέλλει (= πρόκειται, είναι πιθανό, είναι ορισμένο),
πρέπει
προσήκει (= αρμόζει, ταιριάζει)
συμβαίνει
συμφέρει
φαίνεται
στι - νεστι - πάρεστι (= είναι δυνατό
γχωρε (= επιτρέπεται)
νδέχεται
λέγεται
δοκε (= φαίνεται καλό, αποφασίζεται)
νομίζεται
μολογεται

Απρόσωπες εκφράσεις σχηματίζονται:

α) από το ρήμα στ και ένα αφηρημένο ουσιαστικό ή το ουδέτερο επιθέτου ή μετοχής:
γαθόν στι (= είναι καλό), χρήσιμόν στι
ναγκαον ή νάγκηστί
θαυμαστόν/ καλόνστι
κίνδυνός στι /χαλεπόν στι ( είναι δύσκολο)
ξιόν στι (= αξίζει) ῥᾴδιόν στι (= είναι εύκολο)
δεινόν στι (= είναι φοβερό, παράλογο)
δέον στ (= πρέπει)
δέος στ (= υπάρχει φόβος)
δλον στ/σαφές/ φανερόνστι
δίκαιόν στι / νόμος στ εκός στι (= είναι φυσικό)

β) από το ρήμα χει και ένα τροπικό επίρρημα:
ναγκαίως χει (= είναι αναγκαίο)
ρκούντως χει (= αρκεί)
δεινς χει (= είναι φοβερό)
ε χει (= είναι καλό)
κακς χει (= είναι κακό)
καλς χει (= είναι καλό, σωστό)
ρθς χει (= είναι σωστό, ορθό)
ῥᾳδίως χει (= είναι εύκολο) κ.ά.

Ποιο είναι το υποκείμενο των απρόσωπων ρημάτων ή των απρόσωπων εκφράσεων;
Το υποκείμενό τους μπορεί να είναι:
α) άναρθρο απαρέμφατο
β) δευτερεύουσα πρόταση (ειδική, πλάγια ερωτηματική ή ενδοιαστική)
Αρκετά συχνά δίπλα στο απρόσωπο ρήμα ή στην απρόσωπη έκφραση υπάρχει ένας προσδιορισμός σε πτώση δοτική, που δηλώνει το πρόσωπο στο οποίο αναφέρεται το απρόσωπο ρήμα και ονομάζεται δοτική προσωπική.

Σύνταξη σε απρόσωπα ρήματα βήμα – βήμα

1ο Βήμα: Βρίσκουμε και κυκλώνουμε το απρόσωπο ρήμα
2ο Βήμα: Βρίσκουμε και υπογραμμίζουμε το απαρέμφατο (Αυτό είναι το υποκείμενο του απρόσωπου ρήματος).
3ο Βήμα: ψάχνουμε να βρούμε μία αιτιατική, η οποία θα είναι το υποκείμενο του απαρεμφάτου ή μία δοτική, την οποία μετατρέπουμε σε αιτιατική και αυτή θα είναι το υποκείμενο του απαρεμφάτου.


δόκει τ Κύρ πορεύεσθαι ἄνω. Δηλαδή: Ο Κύρος αποφάσισε να πορευτεί προς τα πάνω

δόκει ( Απροσ Ρήμα) 
πορεύεσθαι ( τελικό απαρεμφατο υποκείμενο του δόκει)
τ Κύρ (Γίνεται τόν Κύρον αιτ Υποκείμενο του πορεύεσθαι)


0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου